پروفسور دکتر غلامحسین بیگدلی در کتاب تاریخ بیگدلی ریشه نام بیگدلی را اینگونه بیان نموده است که، بیگدلی یا بک دلی یا بکتلی نام یکی از 24 قبیله اوغوز میباشد.

حضرت نوح پس از فروکش نمودن آبی که دنیا را فرا گرفته بود، کره زمین را به سه پسرش که با ایشان نجات یافته بودند تقسیم نمود. یافث یکی از پسران ایشان بود که جیحون را به او داد. یافث دارای 7 پسر بود که یکی از آنها «ترک» نام داشت. ترک بسیار با ادب و عاقل بود. یافث، پسرانش را در جیحون پراکنده کرد. ترک پسرانی خوب کردار به نامهای توتل، چگل، برسخان و ابلاق داشت. غز یا اوغوزخان پسر قراخان و نوه دیب باقوی و یکی از نوادگان ترک بود که پس از چند نسل حکومت قبیله را بعهده گرفت.

در کتاب جامع التواریخ رشیدی و جدول محمود کاشفری فرزندان اوغوزخان را شش نفر معرفی کرده اند که هر یک چهار فرزند داشتند. این نوادگاه اوغوزخان 24 قبیله را تشکیل میدادند که برای نظم دادن و شناساندن آنها هر یک از قبایل دارای نشان و مهری (طمغا) بودند.یکی از فرزندان اوغوزخان، یولدوزخان بود که دارای چهار پسر به نامهای آوشار (افشار)، قیزیق، قارقین و بیک‌دلی بود.در کتب تاریخی معنی این قبیله را «مانند سخن بزرگان عزیز» آورده اند و مهر این قبیله را مانند آذرخش در نظر گرفته اند و شاهین (اونقون) را نیز نشان این ایل قرار داده اند.

ایل جلیل بیگدلی که در معیت و ترکیب ترکان اوغوز اندکی بیش از هزار سال قبل از آسیای میانه و آنسوی ماوراالنهر و ترکستان شرقی و یا بهتر بگوییم از دامنه های سر سبز کوههای آلتال و از سرزمین های وسیع قاراقوروم و از مرکز پهناور دشتهای فلات قاره ی آسیا بسوی غرب ، ایران و بین النهرین و شام و روم و عربستان، بسوی قفقاز و ماورای قفقاز، بسوی بالکان و اسکاندیناوی و غیره روی نهادند و از آن روزگار تا کنون کم و بیش در این سرزمین ها نشانه هایی از آثار و تاریخ آنان بر جای بوده و می باشد و در سرزمین هایی بدین پهناوری پراکنده و موجودند. و این نخستین موج سرازیری هزاره ی اخیر اتراک از خاور به باختر است. مکمل این جابجا شدنها و نقل مکانها و انتقالات موجهای بعدی بوده که با همان روال سابق انجام گرفته است. پس بدین طریق آحاد و افراد ایل و تبار بیگدلی نیز تز سیحون گرفته تا نیل و سواحل دریای سیاه و از اتیل (ولگا) گرفته تا دجله و فرات پراکنده شده و در ظرف قرون و اعصار برای خود مسکن برگزیده توطن اختیار نموده اند. قسمتی از آنان در داخل مرزهای ایران یا بهتر بگوییم در سرزمینهای فلات ایران جابجا شده و اسکان یافته اند که هنوز هم در سرجای خودشان باقی می باشند. و اینها در افغانستان امروز و بویژه اطراف هرات که سالها در قلمرو و تحت سلطه و قیومیت و فرمانروایی بزرگان این قوم بوده در سرتاسر خراسان بزرگ، در ترکمنستان واحد، در نواحی شمالس آذربایجان جنوبی ونواحی جنوبی آذربایجان شمالی و اطراف ارس تا دامنه های قفقاز در اطراف دریاچه ی رضاییه در حول و حوش مراغه و میاندوآب در سرزمین های دزفول و اهواز و فارس و اصفهان و اراک و نهاوند، شیراز و مشهد و بویژه در قم و ساوه، ملایر و اراک و همدان و زنجان و طارم و حتی در طالقان یعنی در سرتاسر ایران توطن اختیار نموده و سکونت گزیده اند. در هر جا و همه جای ایران ریشه دوانده اند، حتی در نقاط صعب العبور و کوهستانی و دوراز شاهراه ها و مراتع، از آنجمله در سرزمین کوهکیلویه که زادگاه و زیستگان الوار (لرها) است و دور از هر گذرگاه و نفوذ در ادورا گذشته و در زمان اردوکشی و کوچهای دستجمعی تعدادی از قبایل ترک در این منطقه نفوذ کرده و تمکن برگزیده اند. چنانکه صاحب <تاریخ فارسنامه ناصری> ضمن بیان تاریخ ایلات و تشریح ریشه و نژاد قبایل بلوکات فارس می نویسد:

 
بیگدلی.txt · آخرین ویرایش: 2011/03/19 06:36 توسط admin
 
Recent changes RSS feed Creative Commons License Donate Powered by PHP Valid XHTML 1.0 Valid CSS Driven by DokuWiki